Tijdens deze plenaire aftrap plaatst José Koster het ouderperspectief vol in het licht. Zij schreef het boek Ouders begrijpen – Werken in verbinding met ouders én jezelf, waarin zij waardevolle inzichten uit de ouderschapstheorie van Alice van der Pas en andere visies op ouderbegeleiding op een toegankelijke en laagdrempelige manier heeft samengebracht. Het boek vertaalt deze inzichten naar de dagelijkse praktijk, zodat ze houvast bieden aan iedereen die met ouders werkt.

In deze openingssessie zet José het vertrekpunt van aansluiten bij ouderschap uiteen, zoals Alice van der Pas dat heeft geformuleerd. Zij verkent de kernbegrippen die professionals ondersteunen wanneer gesprekken met ouders onder druk komen te staan. Centraal staat de ‘ouderbegeleidende positie’: een hulpmiddel om de verbinding met ouders te behouden en steeds opnieuw te kunnen herstellen.

José benadrukt dat de rijke inzichten over ouderschap nog te weinig bekend zijn, terwijl juist deze kennis van onschatbare waarde is voor alle professionals die in meer of mindere mate met ouders werken. Met herkenbare voorbeelden en praktische taal biedt deze sessie de basis en het referentiekader voor de rest van de dag. Deelnemers krijgen aanknopingspunten om anders te kijken, luisteren en handelen – met meer gelijkwaardigheid, verbinding en oog voor wat ouders werkelijk nodig hebben.

 

Veel ouders met een kind met een beperking ervaren levend verlies, terugkerende gevoelens van verlies en rouw. Maar wat weten we over hoe die ervaring eruit ziet? Edith zal daarover vertellen naar aanleiding van het onderzoek dat zij gedaan heeft- aan de hand van uitspraken van ouders zal ze laten zien hoe ouderschap de zwaarte en de complexiteit van de ervaring van levend verlies bepaalt. Ook bespreekt ze hoe de verlieservaringen een rol spelen in het contact tussen ouders en zorgprofessionals en wat er nodig is om ouders beter te kunnen steunen.

 

Interprofessionele samenwerking behelst een samenwerking van verschillende disciplines, expertises en organisaties teneinde een gezamenlijk doel te bereiken. Er wordt vaak over interprofessionele samenwerking gesproken wanneer verschillende professionals samenwerken rondom kinderen en gezinnen. Zij ontmoeten zij elkaar vanuit hun eigen expertise. Een leerkracht kijkt naar leren en ontwikkeling, een jeugdverpleegkundige naar gezondheid en veiligheid, een maatschappelijk werker naar de sociale context, een psycholoog naar het functioneren en de emoties.

In deze lezing/workshop wordt een pleidooi gehouden om ouders onmiskenbaar als een discipline en expertisedrager in de interprofessionele samenwerking te zien vanuit de dagelijkse ervaringen met het kind.
Daarbij wordt o.m. ingegaan op het belang, de noodzaak en positie van ouders in interprofessionele samenwerking. Dit wordt vervolgd met het delen van inzichten wat ouders nodig hebben om zich werkelijk door professionals gehoord en gezien te voelen in het krachtenveld van verschillende disciplines in die interprofessionele samenwerking. Voorwaarde is dat wetenschappelijke kennis, professionele kennis én ervaringskennis & ervaringsdeskundigheid van ouders als evenwaardig worden gezien en benut. Dat vraagt een oudergerichte attitude en een kritische zelfbeschouwing van de profesiional.
De lezing/workshop eindigt met het concreet maken van de bijdrage en rol van ouders in de interprofessionele samenwerking.

 

In deze presentatie, nemen we perspectieven op vaderschap onder de loep, vanuit de antropologie, de evolutie- en ontwikkelingspsychologie en de psychoanalyse. Een verschuiving in de psychologie van het vaderschap wordt beschreven, die breed is gegrond in onderzoek waaruit blijkt dat ‘de baby de man maakt’: oftewel, dat mannen net zo verzorgend van aard zijn als vrouwen, mits ze veel contact hebben met baby’s en kleine kinderen. Tot slot worden de implicaties van dit verbredende perspectief in verband gebracht met het bredere maatschappelijke worstelingen van mannen niet alleen als vader maar als persoon en clieent in de wereld van hulpverlening waar primair door vrouwen vorm is gegeven.  

In gesprekken met ouders over hun kinderen spelen vaak sterke emoties en geraaktheid mee – zowel bij ouders als bij professionals. Hoe blijf je als hulpverlener in verbinding, juist wanneer het stormt?

In deze deelsessie spreekt Sonja Bouwkamp, medeoprichter van het Kempler Instituut Nederland. Vanuit haar jarenlange ervaring in het opleiden van psychosociaal hulpverleners binnen de ervaringsgerichte Gestaltbenadering laat zij zien wat professionele nabijheid inhoudt. Wat is het verschil met professionele afstand? Hoe blijf je authentiek, menselijk en kwetsbaar, zonder je professionele grenzen te verliezen? Sonja neemt deelnemers mee in de kracht van nabijheid als instrument: niet alleen helpend voor ouders, maar ook verrijkend en verdiepend voor de professional zelf.